نقش واسطه ای باورهای خودکارآمدی (عمومی و اجتماعی) در رابطه بین خود ابرازگری های منفی و اضطراب اجتماعی

مقدمه: باورهای خودکارآمدی و شناخت های خود مرجع منفی می توانند نقش قابل توجهی در عملکرد افراد در موقعیت های کلی و بخصوص اجتماعی داشته باشند. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای باورهای خودکارآمدی عمومی و اجتماعی در رابطه بین خود ابرازگری های منفی و اضطراب اجتماعی بررسی شد. روش: پژوهش حاضر، طرحی توصیفی همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی شهرستان بود. برای این منظور 318 دانش آموزان دبیرستانی با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و نتایج با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر تفسیر شد. در این پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی برای کودکان و نوجوانان (seq-c)، مقیاس خودکارآمدی برای موقعیت های اجتماعی (sess)، خود ابرازگری عاطفی منفی (nassq) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی نوجوانان (sasa) استفاده شد. یافته ها: بین باورهای خودکارآمدی عمومی و اجتماعی با اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. اما بین خودابرازگری های منفی با اضطراب اجتماعی رابطه مثبت و معنادار وجود داشت؛ همچنین بین خود ابرازگری های منفی و باورهای خودکارآمدی عمومی و اجتماعی رابطه منفی و معنادار مشاهده شد. روش تحلیل مسیر حاکی از برازش خوب مدل بود و نتایج نشان داد که خودابرازگری های منفی به واسطه ی باورهای خودکارآمدی (عمومی و اجتماعی) بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان دارای اثر غیرمستقیم و معنادار است. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان گفت که شناخت های خود مرجع بر باورهای مربوط به توانایی های کلی و توانایی های خاص تأثیر می گذارند و همچنین می تواند میزان کلی اضطراب اجتماعی را کاهش یا افزایش دهند.